Corona heeft roet in het eten gegooid van mijn bedrijfsyoga-plannen. Mijn opleiding tot mindful2work trainer van de UvA ging afgelopen september niet door vanwege corona. En aangezien de wetenschappelijke onderbouwing van dit bedrijfsyoga-concept nu juist een van de belangrijkste peilers is, heb ik besloten om (nog) niet te starten. Ook verwacht ik dat thuiswerken -ook na corona- de standaard zal blijven, en daarmee gaat de tweede peiler van het concept onderuit: Yogales geven op de werkvloer.

Dus besloot ik een lokaal yogaconcept op te zetten:  www.yoga4men.nl mede omdat een geweldige locatie mij toeviel (zie website). Concept uitgewerkt, partner gezocht, website gebouwd en we zouden begin januari starten voor alle mannen in Hoorn met goede voornemens voor 2021. Maar in december kwamen we in de lock-down die zeker nog even gaat duren en daarmee is ook yoga4men niet begonnen.

En zo is er (voorlopig?) een einde gekomen aan mijn toekomst als yoga-ondernemer. En dat is helemaal niet erg want ook al wordt het geen professionele activiteit; yoga zal altijd onderdeel zijn van mijn leven.

Na dit yoga-uitstapje ben ik tot de conclusie gekomen dat mijn professionele thuishaven toch echt de arbeidsmarkt is en blijft. Het altijd weer moeten omgaan met nieuwe ontwikkelingen, boeit mij enorm. Zo ook nu weer met de gevolgen van de coronacrisis. De werkloosheid zal verder oplopen. Ondanks de demping van de steun- en herstelpakketten van de overheid zullen bedrijven failliet gaan en hun werknemers worden ontslagen. Eén van de ondersteunende maatregelen van de overheid is een sociaal pakket van € 1,4 miljard voor onder meer Van-werk-naar-werk-begeleiding of hulp bij het opzetten van nieuwe bedrijfsactiviteiten zodat zoveel mogelijk wordt voorkomen dat mensen een beroep moeten doen op een uitkering. Deze begeleiding is beschikbaar voor iedereen die er een beroep op wil doen. In de 35 arbeidsmarktregio’s worden daartoe dit jaar (2021) regionale mobiliteitsteams ingericht. Deze mobiliteitsteams bestaan uit vertegenwoordiging van vakbonden, werkgeversorganisaties, UWV, gemeenten, onderwijsinstellingen. Een hele interessante ontwikkeling mede omdat budgetten en de begeleidingsinstrumenten (coaching, scholing, bemiddeling etc) daarvoor “ontschot” gaan worden. De gezamenlijke begeleidingsinstrumenten worden in één menukaart aan de werkzoekende aangeboden. Zo staat de werkzoekende pas echt centraal en wordt hij niet van het kastje naar de muur gestuurd.

In veel arbeidsmarktregio’s zullen private dienstverleners zoals uitzendbureaus gevraagd worden in de mobiliteitsteams mee te doen en hun eigen menu-items toe te voegen. Als je het mij vraagt, kán een succesvolle aanpak niet zonder de kennis, kunde, slagkracht en het netwerk van private dienstverleners.

Ik ben voornemens om deze ontwikkeling op de voet te gaan volgen, en -als het even kan- daaraan bij te dragen 🙂