Als je bijna anderhalf jaar geen blog meer op je eigen website hebt gepubliceerd, dan moet er wel wat aan de hand zijn geweest. En dat is ook zo.

In vogelvlucht door de afgelopen anderhalf jaar heen:

• Ik heb een grote reis gemaakt door Thailand en Cambodja. Een week lang in stilte gemediteerd in een tempelcomplex in Noord Thailand. Iedere dag om 5 uur op en de laatste maaltijd om 11 uur ’s morgens. Heel bijzondere ervaring waar ik nog steeds veel aan heb.
• Nieuw huis gekocht, eigen huis verkocht. Maar helaas bleek na 3 maanden dat de kopers de financiering niet rond kregen, waardoor ik zelf ook het door mij gekochte huis moest afzeggen. Dat was een negatieve periode vol spanning. En net toen ik de makelaar opdracht had gegeven om dan maar te stoppen met de verkoop, verkocht ik mijn huis alsnog zelf (het was al van Funda af). Ondertussen was het door mij gewenste huis (wat op de ideale plek staat tegenover mijn geboortehuis) wel de markt opgegaan. Godzijdank kon ik het toch nog kopen.
• Begin zomer 2023 besloot ik me verder te specialiseren in Publiek Private Samenwerking en ik wilde graag een opdracht vanuit de publieke hoek om mijn specialisme te verrijken. Ik heb in een jaar tijd zeker met 15 overheidsorganisaties gesproken, me uitgebreid voorbereid op de gesprekken, en telkens weer kozen ze voor een andere persoon die al ervaring had binnen de overheid. Telkens afgewezen worden is echt niet fijn. En het duurde echt een hele tijd (want ik ben een doorzetter) dat het tot me doordrong dat ik niet geschikt ben om bij de overheid te werken ondanks al mijn ervaring en successen in het werken mét de overheid.
• Ik kwam in contact met De Argumentenfabriek die een Senior Werk zochten. In loondienst. In eerste instantie wilde ik dat niet maar na mijn teleurstellende ervaring met het vinden van een nieuwe PPS-opdracht zijn we toch samen in gesprek gegaan. Naarmate onze gesprekken vorderden, werd ik steeds enthousiaster. Medio oktober waren we eruit: Ik zou 1 december 2023 starten als sr Werk bij de Argumentenfabriek.
• 16 oktober werd mijn nieuwe huis geleverd. We begonnen direct met de verbouwing. Slopen (2 containers vol eruit), nieuwe indeling benedenetage, vloerverwarming aan laten leggen, alles gestukt en gespoten, glazen schuifpui laten plaatsen in de hal, nieuwe keuken, nieuwe wc, inbouwkasten laten maken etc. Ontzettend druk met coördinatie, opruimen en zelf meeklussen. Ik wilde per 1 december verhuisd zijn omdat dan mijn nieuwe baan zou starten.
• Medio november echter, gebeurde het onverwachte: Ik bleek ziek te zijn, en niet zomaar ziek, maar potentieel levensbedreigend ziek. Een superzware operatie bleek niet te vermijden. Begin december vond die plaats. Drie weken lang was ik niet in staat om voor mezelf te zorgen en daarna pas kon ik een beetje opbouwen. Ook best lastig als je niet meer dan 3 kilo mag tillen (huishouden doen kon pas vanaf een week of 6 erna). Voor zo’n onafhankelijk type zoals ik een wonderbaarlijke ervaring. Onwijs veel lieve mensen in mijn omgeving die voor mij hebben gezorgd en me hebben geholpen.  Nog net voor de operatie was ik verhuisd, dus ik mocht bijkomen in mijn heerlijke nieuwe huis.
• Natuurlijk kon ik niet starten in mijn nieuwe baan, want het had zomaar kunnen zijn dat ik nooit meer zou kunnen werken. Gelukkig kreeg ik 2 weken na de operatie het bericht van de patholoog dat wat levensbedreigend leek toch goedaardig was. Het mocht dus bij een operatie blijven zonder nare nabehandelingen. Het herstel kostte echter wel tijd.
• Eind januari begon ik weer met het benaderen van mijn netwerk. En daaruit vloeiden diverse kansen voort. Nog 3 maal gereageerd op een vacature van een overheidsinstantie, wederom 3 keer uitgenodigd, me uitstekend voorbereid en 3 keer afgewezen “vanwege mijn gebrek aan ervaring binnen de overheid”. Lulkoek natuurlijk, dat wisten ze vooraf: Ik ben te “snel” voor de overheid, ik wil problemen werkelijk oplossen op een creatieve manier, ik wil doorpakken en resultaat boeken. En dat kan allemaal niet, het moet volgens het protocol. Wellicht is dat terecht met hoe de overheid zich moet verantwoorden, maar effectief is het niet echt. En het past mij niet.
• Medio maart plaatste ik een post op LinkedIn waarin ik verklaarde waarom ik niet bij de Argumentenfabriek was gestart (Ziek dus). Tevens gaf ik aan dat ik nieuw werk zocht en waarvan ik qua werk blij word. Ik noemde mezelf een “Pippi Langkous” die niet in protocollen of functiebeschrijvingen paste. De post kreeg meer dan 200 likes en meer dan 60 reacties. Ook kreeg ik telefoontjes van mensen die vraagstukken hadden waarover zij me vroegen mee te denken.
• Deze week kwam ik er achter dat de vraagstukken die mij zijn voorgelegd allemaal kwamen van arbeidsmarktdienstverleners die GROEI zoeken. En daarvoor denken zij juist een Pippi Langkous nodig te hebben. En ik geef ze gelijk. Daar zit mijn kracht en dat heb ik al vele malen bewezen. En zo kan ik gewoon ondernemer blijven. Ik ben weer volledig geïnspireerd en gepassioneerd! Dit klopt! Vandaar dat ik deze week mijn website heb aangepast en dat ik mezelf nu positioneer als

GROEISPECIALIST voor ARBEIDSMARKTDIENSTVERLENERS